سرویس جهان مشرق - گزارش ها و اسنادی درباره «ولادیمیر جابوتنسکی»، بنیانگذار جنبش «صهیونیستی افراط گرای اصلاح طلب» و یکی از شخصیت های اساسی و مهم در تاسیس «اسرائیل» به دست آمده که ثابت می کند، وی در دهه ۳۰ قرن گذشته اقدام به تاسیس «جنبش جوانان صهیونیست» در ترکیه کرده بود.

جابوتنسکی سازمان تروریستی صهیونیستی «بیتار» را با هدف آماده و بسیج کردن جوانان یهودی پراکنده در سرتاسر جهان برای خدمت به «کشور اسرائیل» که در آینده بر پا خواهد شد، تاسیس کرد.

سازمان بیتار در بسیاری از مناطق و کشورهای جهان گسترش یافت، اما تاسیس و آغاز فعالیت «بیتار ترکیه» به سال ۱۹۳۳ میلادی بازمی گردد و در تاسیس آن جوانان یهودی «استانبول» و «ازمیر» نقش اساسی را ایفا کردند.

اولین هدف از تاسیس «بیتار ترکیه» جلب پشتیبانی و حمایت یهودیان سفاردی ساکن ترکیه به نفع صهیونیسم عنوان شده که در زمان حاکمیت سلاطین عثمانی، به آن مهاجرت کرده و در آن سکنی گزیدند.   

اعضای بیتار ترکیه فعالیت خود را در خفا و سری انجام می دادند و هدف اصلی و والای آنها «بالا رفتن» و «اوج گرفتن» بود که به معنای مهاجرت یهودیان پراکنده در سرتاسر جهان به اسرائیل بود.

هدف اصلی سازمان سری بیتار که تا سال ۱۹۷۳ در ترکیه فعالیت داشت، تاسیس دولتی یهودی – صهیونیستی در خاک فلسطین، به رسمیت شناختن زبان عبری به عنوان تنها زبان و ابدی ترین زبان ملت یهود و آشنایی دقیق و عالی با نحوه استفاده از سلاح گرم بود.

به همین منظور همواره و مکررا به اعضا توصیه می شد که پایگاه هایی نظامی برای حفظ آمادگی خود  دایر کنند و به صورت مستمر اهمیت تاسیس دولتی یهودی به اعضا یادآوری می شد.

سازمان بیتار در ترکیه اعلام کرد، هدف این سازمان برپایی شریعت یا همان دولت یهود است و در این راه اقدام به تاسیس و انتشار نشریه «هدار» کرد. یکی دیگر از مهمترین اهداف سازمان بیتار ترکیه تشویق اعضا به نوشتن در هدار بود. به همین دلیل همواره از اعضای خود می خواست که بنویسند.

در ماه های اخیر کتابی درباره جنبش بیتار در ترکیه منتشر شد که با واکنش های بسیار گسترده مواجه شد. ناشر این کتاب «انتشارات لیبرا» بود که درسال ۲۰۰۸ توسط «رفعت بالی»، نویسنده و مورخ یهودی – ترک تاسیس شد و به شکلی ویژه و خاص روی تاریخ یهودیان ترکیه تمرکز دارد.

جنجال و واکنش گسترده ای که انتشار کتاب «بیتار ترکیه: داستان جنبش جوانان صهیونیست ۱۹۷۱ – ۱۹۳۳» به دنبال داشت، باعث شد تا انتشارات از سوی «اسرائیل» تحت فشارهایی قرار گیرد که ناشر را وادار به جمع آوری نسخ منتشر شده کتاب مزبور کرد. به این دلیل که این کتاب حاوی اطلاعات کلی و عمومی از فعالیت ها و اقدامات جنبش بیتار بود. کتاب در دو بخش ارائه شده بود که بخش دوم، ضمن پرداختن به بسیاری از فعالیت های سازمان در ترکیه، آنها را با تصویر و اسناد موثق مستند سازی کرده بود و این باعث می شد، هنگام مطالعه کتاب، خواننده احساس صهیونیست ها در تلاش ها و اقداماتشان در ترکیه جهت دستیابی به اهدافشان را درک و لمس کند.

اگر بخواهیم، درباره «ولادیمیر جابوتنسکی» (۱۹۴۰ – ۱۸۸۰) بنیانگذار جنبش بیتار سخن بگوییم، باید گفت که وی یکی از مهمترین و اثرگذارترین شخصیت های یهودی – صهیونیست است که موقعیت و جایگاهی همانند «تئودور هرتزل» (۱۹۰۴ – ۱۸۶۰) و «حاییم وایزمن» (۱۹۵۲ – ۱۸۷۴)، بنیانگذاران جنبش صهیونیسم دارد و از او به عنوان «پدر روحی و معنوی» و «مرشد و راهنمای فکری و ایدئولوژیک» صهیونیست هایی همچون «آریل شارون» و «حزب لیکود» و به طور کلی راستگرایان صهیونیست یاد می شود.

پایه و اساس افکار و اندیشه های ولادیمیر جابوتنسکی، یهودی روسی الاصل را ایدئولوژی اجتماعی «داروینیسم» و «فاشیسم» و «نظامی گری» تشکیل می دهد. یکی از مهمترین دلایل نهفته در پس تاسیس جنبش بیتار از سوی جابوتنسکی، کاشت بذر فلسفه و اندیشه های صهیونیسم در جوانان یهود و تبدیل آنها به سربازان مطیع و فرمانبر دولتی است که قرار است، در آینده تحت عنوان «اسرائیل» در فلسطین تشکیل شود.

جابوتنسکی در دهه ۲۰ قرن گذشته از جنبش جهانی صهیونیسم جدا شد که «تئودور هرتزل» آن را تاسیس کرده بود، تا در سال ۱۹۲۵ «حزب صهیونیسم اصلاح گرا» را پایه گذاری و هدف خود را اینگونه اعلام کرد: «هدف صهیونیسم سرزمین اسرائیل به عنوان دولتی یکپارچه در دو کرانه رود اردن است» که به زعم آنها همان سرزمین موعود ذکر شده در تورات است.

جابوتنسکی همواره از بخش هایی از تورات که به اخلاقیات و ابعاد انسانی زندگی بشری پرداخته بود، انتقاد می کرد، به عنوان مثال از جمله «برای دیگران همان چیزی را بپسند که برای خود می پسندی» نفرت زیادی داشت، چون بر این باور بود، این «زور و قدرت» است که زندگی سیاسی کنونی انسان ها را تشکیل می دهد؛ به همین دلیل از طرفداران سرسخت استفاده از خشونت و درگیری مسلحانه بود.

جابوتنسکی به شدت از افکار و اندیشه های «مکتب فاشیسم» و رهبر فاشیست وقت ایتالیا، «موسیلینی» تاثیر می پذیرفت، وی که پس از پایان تحصیلات متوسطه برای ادامه تحصیل در رشته حقوق به ایتالیا آمده و ده سال از زندگی اش را در این کشور سپری کرده بود، با موسیلینی رابطه نزدیک و صمیمانه ای برقرار کرد، یکی از دلایل برقراری چنین رابطه و چنین تاثیر پذیری آن بود که فاشیسم در اوج قدرت و در طلایی ترین دوران حیات خود بسر می برد و این باعث شده بود، این تصور در ذهن  جابوتنسکی شکل گیرد که فاشیسم می تواند، رویاهایش را محقق کند. وی از شهر «رم» به عنوان زادگاه روحی و معنویش یاد می کند.

این رابطه باعث شده بود، تا موسیلینی به جابوتنسکی اجازه دهد، پایگاه هایی نظامی برای آموزش یهود در ایتالیا دایر کند و حتی بخشی از هزینه های فعالیت جابوتنسکی در کشورهای دیگر از جمله ترکیه را متحمل شود.

البته موسیلینی تنها با جابوتنسکی رابطه نداشت، بلکه با اغلب رهبران جنبش صهیونیسم مانند تئودور هرتزل، حاییم وایزمان، زئیف جابوتنسکی، ناحوم گولدمن وناحوم سوکولوف ارتباط نزدیک داشت و به آنها در جنایاتشان علیه مردم فلسطین کمک می کرد و حتی قراردادهایی نیز داشت که وی را ملزم می کرد، برای تحقق اهداف جنبش صهیونیسم در فلسطین به آنها کمک کند.

وقتی ارتش موسیلینی لیبی را تصرف کرد، ابتدا یهودیان این کشور را تشویق کرد که ضمن پیوستن به جنبش صهیونیسم به رهبران آن در تاسیس اسرائیل کمک کنند، حتی پیشنهاد تاسیس اسرائیل در لیبی به جای فلسطین را داد. دو دهه ۲۰ و ۳۰ قرن گذشته فعالیت صهیونیست ها در لیبی به شدت افزایش یافت و جنبش صهیونیسم موفق شد، در تار و پود جامعه یهودیان لیبی نفوذ کند و این جامعه را به خدمت اهدافش خویش بگیرد.

موسیلینی در سال ۱۹۳۶ ضمن بازدید از یکی از پایگاه های نظامی جنبش بیتار در ایتالیا، حمایت و کمک همه جانبه ای از این جنبش به عمل آورد تا بتواند، راحت تر و قدرتمندتر به فعالیت هایش در کشورهای دیگر مانند ترکیه و در کشور ایتالیا ادامه دهد.

به لطف همین کمک ها بود که جابوتنسکی چندین نشریه را در ترکیه راه اندازی کرد. وی ابتدا در نشریه «Le Jeune Turc» قلم می زد که از سال ۱۹۰۸ فعالیت خود را در ترکیه آغاز کرده بود و تا آن زمان که جابوتنسکی به آن ملحق به لطف حمایت های مالی یهودیان صهیونیست چاپ و انتشار آن ادامه داشت.

عملکرد موفق جابوتنسکی باعث شد تا چند سال بعد مسئولیت نظارت بر تمام نشریه ها و مطبوعات مورد حمایت مالی جنبش جهانی صهیونیسم در استانبول به وی سپرده شود که از مهمترین آنها می توان به روزنامه «Courrier D’Orient» وهفته نامه «L’Aurore» و هفته نامه «El Jedeo – Ha Hehudi» که به زبان لادینو منتشر می شد و هفته نامه عبری «Ha-Mevasser» اشاره کرد. صاحب امتیاز و سردبیر روزنامه «Courrier D’Orient» یکی از برجسته ترین نویسندگان اواخر دوره عثمانی «جلال نوری بیک» بود.

در تمام طول مدت اقامت جابوتنسکی در ترکیه وی همه سعی خود را برای تجزیه امپراتوری عثمانی به کار برد، تا زمینه تاسیس اسرائیل در فلسطین فراهم گردد. وی درباره بی لیاقتی ترک های عثمانی در مملکت داری در کتابش «این یک دستور است: اسرائیل را تاسیس کن» می نویسد: «جایی که ترک های عثمانی حکومت کنند، از گرمای خورشید و از سبزه زمین خبری نخواهد بود» و ادامه می دهد: «برای تاسس اسرائیل باید ترک ها را شکست داد ... اینکه این ضربه از سمت شرق به آنها وارد شود، یا غرب، مهم نیست چون همه راه ها به صهیون ختم می شود».

در عمل نیز جابوتنسکی در نبردهای جناق قلعه، صحرای سینا و غزه در صفوف انگلیسی ها با ارتش عثمانی جنگید.

خلاصه سخن اینکه، وقتی با دقت به فعالیت ها و اقداماتی که صهیونیست ها برای تاسیس اسرائیل دست زدند، دقیق می شویم، می بینیم که برای رسیدن به این خواسته از یک صد سال قبل برنامه ریزی ها کرده بودند، تا جهان عرب و مسلمانان را به وضعیتی دچار کنند که امروزه شاهد آن هستیم.

تردید نداریم، یکی از مهمترین اهداف جابوتنسکی در گذشته قرار دادن اعراب رو در روی ترک ها بود که می بینیم، چگونه این خواسته وی محقق شده است.

وقتی پیشینه فعالیت صهیونیست‌ها را در ترکیه می‌بینیم، دیگر از شنیدن اخباری مبنی بر همکاری ترکیه و رژیم صهیونیستی تعجب نمی‌کنیم. صهیونیست‌ها بیش از صد سال پیش در حکومت عثمانی فعال بودند و بازماندگان آنان نفوذ خوبی در دولت‌های ترکیه داشته و دارند.